طاقه گلی برخرابات

شناسايي ريشه گناه و از بين بردن آن خطر انحراف را شديداً كاهش داده و زمينه ارتقاء بينش و تعمیق باور اعتقادات را فراهم مي كند. بذر معارف و باورهاي ديني در زميني به خوبي رشد و نموّ مي يابد كه خالي از هرگونه ناپاكي و ميكروب باشد. شرط رسيدن به ايمان كامل و افزايش بينش و باور ديني در وجود جوان ، پاكي روح و نفس  او از گناه و معصيت است. هر چه جوان از خطا و لغزش دورتر باشد، بذر معارف در وجودش سريعتر به ريشه خواهد نشست و ساقه اعتقاداتش تنومندتر خواهد شد و در نتيجه ميوه اي شيرين تر و آبدارتري از اين درخت خواهد چيد.

براي پاكسازي از گناه، ريشه اي ترين كار مبارزه با خواستگاه و زمينه هاي نفساني آن( مانند حب دنيا، حب جاه، تكبّر، حسادت، غرور و…) است. براي مثال آدم حسود ، هميشه در معرض غيبت، تهمت ، آسيب رساندن به محسود و انواعي از گناهان است که در این فضاهای مسموم مجازی به وفور یافت می شود.

فراخوان بازآفرینی محتوای دینی

پرکن دوباره کیل مرا ایها العزیز
دست منو نگاه شما ایها العزیز
رو از من شکسته مگردان که سال‌هاست
رو کرده‌ام به سمت شما ایها العزیز
وادی به وادی آمده‌‌ام از درت مران
وا کن دری به سوی گدا ایها العزیز
چیزی که از بزرگی تو کم نمی‌شود
این کاسه را … فاوف لنا… ایها العزیز
خالی‌تر از دودست من این چشم خالی است
محتاج یک نگاه تو یا ایها العزیز …

*هرکی محتاج نگاه حضرتش بگه :
یاصاحب الزمان …. یاصاحب الزمان ….

تعجیل در فرجش صلوات

یکی از ابزارهای فتنه در قرآن گوساله (مجسمه) سامری است.

خداوند می­فرماید:«قالَ فَذِنّا قَد فَتَّنَا قَومکَ مِن بَعدکَ وَ أَضَلَّهُمُ السَّامریُّ»[1]؛ ما قوم تو را بعد از تو آزمودیم و سامری آنها را گمراه ساخت.

در مورد آیه­ی فوق هرچندگزارش عینی و واقعی یک ماجرا اشاره شده است اما خداوند حکیم علاوه بر معنای عینی و ظاهری آن معانی دقیق دیگری هم درآن نهفته است به طوری که انسان با بصیرت و خردمند می­تواند معنی باطنی آن را درک کند. امروز هم «گوساله­های سامری» و «بت­های فریبایی» وجود دارند که می توانند صداها و ظواهری مجذوب کننده داشته و حق را بر انسان مشتبه سازند. پر صدا و جذاب اما تو خالی و ناتوان کننده مانند گوساله ی سامری. مثلاً همین واژه «دموکراسی» که مثل یک بمب صوتی در معابر پر رفت و آمد مخاطبان و شنوندگان توسط رسانه ها و مجلات منفجر می شود و صوتش تا ساعت­ها بلکه سال­ها در گوش مخاطب زوزه می کشد با واژه هایی همچون «آزادی» و «حقوق بشر».

این واژه­ها همچون گوساله­ای سامری صدا دارند و ظاهراً ما سامری­هایی که آن­ها را در فضای ذهان عمومی به معرض نمایش درمی­آورند و معرکه­گیری می­کنند اجازه نمی­دهند کسی به گوساله­یشان نزدیک شود و آن را وارسی کند زیرا که در هراس­اند مبادا مشخص شود این صدا هیچ اصالت، دقت و روشنی مبدأ و معاد معلوم، و قدرت سازنده­ای ندارد. جذابیت آنها به مرموز بودن مبهم بودن، غوغای ژورنالیستی و خوش رنگ و لعابی آنهاست وگرنه از نزدیک جز مجسمه­ای توخالی و بی­جان چیزی نیستند.

این­چنین گوساله­هایی­امروز، بستر آزمایش و فتنه برای ماست که باید نسبت به آن­ها با بصیرت کامل عمل کرده و دل به «موسای زمان» ببندیم نه سامری­های روزگار.[2]

[1] . سوره طه(20) آیه85
[2] - سید غفار  رضوی پور ، سید علی رضوی پور ،بصیرت و عصر جنگ نرم،صص 257 و 258.

یکی از پیامدهای گرایش به غرب در بحث فرهنگی تضعيف باورها و اعتقادات دينىاست. گرايش به فرهنگ غربى، مخصوصا دربين جوانان موجب سست وكم رنگ شدن آنان به اعتقادات دينى ومذهبى مى شود.

مقام معظّم رهبرى(دامت برکاته) در اين مورد مى فرمايند: فرهنگ غربى سعى مى كند، جوانان مؤمن را از پاى بندى هاى متعصبانه به ايمان كه همان چيزى است كه يك تمدن را نگه مى دارد منصرف كنندمانند همان كارى كه در قرن هاى گذشته در اندلس كردندجوان ها را ريختند در عالم فساد، شهوت رانى و مى گسارى.[1]

[1] . بيانات مقام معظّم رهبرى، روزنامه جمهورى اسلامى، 22 مرداد 1372، ص. 3

امام حسین(ع) حقيقت قيام خود را چنين بيان نمودند:

حقيقت قيام ما اين است که : محال است ننگ تسليم در برابر حکومت ضد حق تبهکاراان را بپذيريم، خدا وپيغمبر ومؤمنان به حق گرويده وسرشت های پاکيزه وروان های آزاده، حتی در اين شرايط بسيار وخيم که باطل بر تخت سلطنت نشسته وهمه نيروهای زمينی را در اختيار تام خود گرفته ، تسليم باطل شدن را که بزرگترين شکست وذلت است، برای ما نمی پسندند. ما نيز هگز نمی پسنديم، بلکه به مبارزه حق وضد باطل خويش تا اوج شهادت ادامه می دهيم. (تحف العقول، ص241)

اين بزرگترين حماسة بشری ومهم ترين سرود شرخ الهی واوج معنويت اسلامی است که سرچشمة اقدامات حسنيان را تشکيل می دهد وريشه انقلاب های ضد طاغوتی را به وجود می آورد وبنيان دعوت پيغمبران را، به صورت فداکاری در راه ايمان وعدات خواهی وستيز با شرک وتبهکاری نشان می دهد ومهم تر از همه اين که نه با حرف واندرز وخطابه، بلکه با خون ودرد وتحمل انوع مصيبت  وصدمه به جهانيان می گويد : رسالت از شهادت وشهادت از رسالت جدا نيست.